Po Tudor pierwszy raz sięgnęłam w okolicy premiery debiutanckiej książki. Co więcej była to książka, od której zaczęłam przygodę z recenzjami, także mam do nich pewien sentyment. Jak to wypada więc po latach i czy jej pióro jest lepsze czy gorsze?
C. J. TUDOR - urodziła się w Salisbury w Wielkiej Brytanii. Dorastała w Nottingham, gdzie cały czas mieszka z partnerem i córką. Znajomi i rodzina nazywają pisarkę'Caz'. Mając lat 16 porzuciła szkołę i zaczęła pracować. Wykonywała rozmaite zawody. Pisać zaczęła już w dzieciństwie, ale długo nie mogła się przemóc, by pokazać komuś efekty swojej twórczości. Debiutancką powieścią tej autorki jest "Chalkman" ("Kredziarz"). Ulubieni pisarze C. J. Tudor to S. King, H. Coben i M. Marshall.
Gabe, wracając pewnej nocy do domu, tkwi w korku za pordzewiałym starym samochodem. Nagle w tylnej szybie widzi twarz dziewczynki. Z jej ust wydobywa się tylko jedno słowo: „Tatusiu”. To jego pięcioletnia córka, Izzy. Nigdy więcej już jej nie zobaczy. Trzy lata po zaginięciu córki Gabe spędza dni i noce podróżując po autostradzie, szukając samochodu, w którym widział Izzy, i nie tracąc nadziei, choć większość ludzi uważa, że dziewczynka nie żyje. Fran i jej córka Alice również przejechały wiele kilometrów autostradą. Ale nie poszukując. Uciekając. Starając się wyprzedzić ludzi, którzy chcą ich skrzywdzić. Ponieważ Fran zna prawdę. Wie, co naprawdę stało się z córką Gabe’a. Wie, kto jest odpowiedzialny. I wie, co zrobią, jeśli kiedykolwiek dogonią ją i Alice…
Szczerze mówiąc tak 50/50. Bo z jednej strony nie jest to książka mega odkrywcza - wątek Gabe'a i Izzy jest mega przewidywalny i już na samym początku wiedziałam, jak ona się potoczy, nic mnie nie zaskoczyło i zdecydowanie najsłabszy wątek. Autorka podaje nam wszystko na tacy, historia jest prowadzona w taki sposób, że nie zostaje miejsce na domysły i element zaskoczenia.
Ale otoczka tej historii i to, co dzieje się dookoła niej to już zupełnie inna sprawa. Wątek Innych - na początku byłam dosyć zmieszana w tej kwestii, ale gdy wszystko wskoczyło na swoje miejsce, sposób, w jaki to wszystko jest powiązane i jak jedna nić prowadzi do drugiej! No to jest coś pięknego po prostu i zdecydowanie ratuje książkę! Same powiązania - misterne, nieoczywiste, zaskakujące do samego końca, bo jeszcze na ostatnich stronach dowiadujemy się nowych rzeczy, które rzucają kolejne światło na całą historię. No kurde no, jak ona to robi, ja się pytam?!
Tak na dobra sprawę nie przeszkadza mi taki podział książki, chociaż gdyby główny wątek nie był tak przewidywalny, książkę czytałoby się o niebo lepiej, bo momentami byłam trochę znudzona, zabrakło mi w tej kwestii elementu niespodzianki i tego napięcia, że nie wiem, co się zaraz zdarzy, ale muszę przyznać, że jestem usatysfakcjonowana zakończeniem, jak i ostatecznym wrażeniem z książki i mam ochotę sięgnąć po kolejną jej książkę. I coś czuję, że chyba zostanę na dłużej, bo zapowiada się dobrze!
U mnie "Kredziarz" też był pierwszą współpracą, mam do niego sentyment. Poza tym była to naprawdę świetna książka, więc ciekawa jestem, czy i ta mi się spodoba. Może nie uda się jej zaskoczyć.
OdpowiedzUsuńWspółpracą akurat nie, bo ja z nikim nie współpracuję, ale sentyment mam :)
Usuń