Są serie, które od pierwszej strony wywołują przyspieszone bicie serce i które czytasz z uśmiechem na twarzy. Są też takie, które doceniasz dopiero w połowie drugiego tomu, kiedy wszystko nabiera sensu. Są też takie, które toczą się powolnym tempem, nie robiąc sobie nic z czytelnika i wodzą go za nos, śmiejąc się ze swoich kart. I właśnie do takiej grupy należy seria o Tomie Douglasie.
Były już detektyw przeprowadza się na spokojne angielskie przedmieścia, by być bliżej swojej ukochanej córeczki. Jednak zamiast spokojnego życia, wplątuje się w dramaty sąsiadów i zostaje wciągnięty w sieć kłamstw i oszustw, jakie pletli przez lata. Mieszkańcami wstrząsa okropna wiadomość - młoda dziewczyna, Abbie Campbell zostaje potrącona i porzucona na poboczu. Wiadomość jest o tyle okropna, że wszyscy wiedzą, co to oznacza: winny znajduje się wśród nich.
Jest to dopiero moja druga pozycja od Abbott, jednocześnie drugi tom serii i póki co z całą mocą mogę powiedzieć jedno - autorka tworzy skomplikowaną sieć poszlak, które trudno z sobą połączyć. I nawet, jeśli wydaje nam się, że coś wiemy, ostatecznie rzuca nam nimi w twarz i śmieje się, bo okazuje się, że od początku byliśmy w błędzie.
Przypomina mi to trochę prozę Link - głównie dlatego, że obie autorki tworzą powolnie rozwijające się historie, w których nie chodzi o samą zbrodnie - chodzi o motywy bohaterów, o to, co nimi kieruje, dlaczego robią to, co robią i jak w ogóle do tego doszło. Jest to ciekawe, choć dla mnie osobiście tempo jest trochę z byt powolne, przez co ciężko mi się wgryźć. W tym przypadku drugi tom podobał mi się mniej, ale jest też zupełnie inny od pierwszego i jakbym nie wiedziała, nie powiedziałabym, że są z tej samej serii. Dlatego tym bardziej jestem ciekawa, co w następnych tomach zaserwuje nam autorka i gdzie wyląduje Tom.
Bo widzicie, bardzo polubiłam naszego głównego bohatera, a zapewniam, że to bardzo pomaga w odbiorze książek i jestem gotowa na nowe przygody! Tylko nie są to historie, które jestem w stanie czytać jedna po drugiej. To nie jest historia, przez którą się pędzi. To ten rodzaj historii, w której musisz się kilkukrotnie zatrzymać i przemyśleć to, co już przeczytać (bądź przesłuchać, jak u mnie), dlatego przebicie się przez nią zajmie więcej czasu. Ale gdy już znacie wszystkie fakty - jest to cholernie satysfakcjonujące.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostawiając komentarz uzdrawiasz jedną magiczną istotę. Zostaw po sobie ślad!