Myślę, że najlepszą recenzją będzie wypunktowanie faktu, że zaczęłam ją w maju, skończyłam w grudniu. Gdybym od niej zaczęła, może moje nastawienie byłoby inne, ale przeczytana po trzech tomach tylko i wyłącznie mnie wkurzała, choć faktycznie wyjaśnia sporo rzeczy, które doprowadziły nas do wydarzeń znanych ze Szklanego Tronu.
Jednak! Pierwsze dwa opowiadania? Nie. O ile Władca Piratów jeszcze jako tako przeszedł, o tyle a Czerwonej Pustyni utknęłam na dobre. Po tych dwóch byłam gotowa wystawić jedną gwiazdkę i rzucić ją daleko w kąt, zniechęciła mnie tak bardzo, że w ogóle nie miałam ochoty kończyć, ale zbliża się koniec roku i wypadałoby zakończyć go z czystym sumieniem.
I w sumie dobrze, że to zrobiłam, bo Podziemny Świat to moje ulubione opowiadanie i coś na co ewidentnie czekałam. Opowiadanie, które wyjaśnia, co stało się z Samem Cortlandem. Szkoda tylko, że to jedyne, które naprawdę mi się podobało, bo już Imperium Adarlanu było mi kompletnie obojętne.
jedyne, co wychodzi spoko, to fakt, że nie są to opowiadania kompletnie z dupy, ale są ze sobą połączone i stanowią fabularną całość. Następują jedno po drugiej, wydarzenia z drugiego są bezpośrednim skutkiem pierwszego, jedno do drugiego nawiązuje. Szkoda tylko, że kompletnie mnie nie porwały i dla mnie są raczej stratą czasu niż fajną lekturą.
Cieszę się że przeczytałam ten dodatek przed całą serią ponieważ bardzo mi się spodobał świat choć nie za bardzo mogłam się połapać co się dzieje
OdpowiedzUsuńJak przeczytałaś ten, powinno przeczytać chociaż pierwszy tom, bo wtedy wszystko powinno nabrać sensu :D
Usuń